Mocht Mark Billingham dit boek van Orwell toevallig niet gelezen hebben, dan bewonder ik hem nog meer vanwege het feit dat hij de zaken zo accuraat weergeeft. En de hardheid van de stenen waar de zwervers ’s nachts op slapen. Wat ook gebleven is is het Londense vuil, en in de zomer de hitte en in de winter de akelige kou. Ik kan u vertellen, lezer, dat er in elk geval in Londen op sommige punten helemaal niks is veranderd… Nog steeds zijn er overnachtingsplaatsen waar zwervers gratis onderdak en eten kunnen krijgen, maar hoe mooi dit ook klinkt, het is niet alles. Het boek beschrijft uiteraard het zwerversleven in Londen en Parijs, en nu onderhand dus al ruim 70 jaar geleden. Ik heb dat boek meermalen met bijzondere interesse gelezen. Nu schreef George Orwell in 1932 een boek getiteld Aan de grond in Londen en Parijs. Spike vertelt Thorne alles wat hij moet weten om het op straat te overleven. Gelukkig vat ene Spike direct vriendschap voor hem op. Het zwerversleven valt Thorne in het begin niet mee – wie wel, zou je zeggen.

Tijdens dat verlof, vind hij zelf, kan hij dan mooi als zwerver gaan leven om te kijken of hij niet wat meer kan uitvinden dan zijn ‘gewone’ collega’s. Met Tom Thorne gaat het na de dood van z’n vader helemaal niet goed, en hij krijgt dus verlof. En niet zomaar dood, nee, op een akelige manier vermoord, en dan met een briefje van 20 op hun borst gespeld. In dit geval zijn er ook weer laagjes over laagjes: Tom Thorne gaat ‘undercover’ omdat er enkele zwervers dood zijn aangetroffen. Het taalgebruik van Billingham zorgt er voor dat je als lezer nogal wat verbanden zelf moet leggen, en dat lukt mij gewoon niet altijd. Voor mij is dit pas het tweede boek dat ik van Billingham las en ik moet nog steeds een beetje wennen.

Lifeless by Mark Billingham